insanin ölmesi kişisel bir kıyamettir..

her gun kıyameti yasiyorum en sevdigim kişinin ölümünü hala kabullenemiyorum hala eksikliğini hissediyorum hala nefes aldığım yaşamımı sürdürürken hersey bana onu anımsatıyor aynaya bakıyorum ne kadar çok babama benzemeye başladığımı görüyorum kendimi zor tutuyorum sevmiyorum aynaları bana kıyameti yaşatıyorlar...
odamdaki aynayı bundan söktüm kimseye diyemiyorum sebebini soran anneme bile yutkunmakla geçiyor akşamları sofraya oturduğumda annem ve kız kardeşimin gözlerinin içine bakıyorum anlıyorlarmı acaba diyorum içimden geçenleri acaba biliyorlarmı o an düşündüğümü babamın yerine bakıyorum boş duruyor her sofraya tabaklar konduğunda yemekler o tabaklara koyulduğunda oda olsaydı şimdi diyorum iki üç kaşıkta ona koyacaktık ama yok biz yiyoruz diyorum boğazımdan zor geçiyor düğüm düğüm oluyor hızlıca yiyip kalkıyorum oturuyorum gidip gözüm oturduğu yere takılınca kalkıp çıkıyorum dışar bişi diyemiyorum kaçıyorum annem ve kız kardeşimden nereye kadar böyle devam edicek bilmiyorum sanırım artık bu evden gitmemizin zamanı geldi diyorum yazı bekliyorum anıları anımsatmasından kaçmak için ama unutturacakmı bu bilmiyorum sanmıyorum ama deneyeceğim aklıma annem geliyor ...
ben güçlü biriyim sanardım takı 28 mayıs 2005 e kadar ne kadar aciz canlı olduğumu gördüm hayat bi nefes ten ibaretmiiş asla aldığımız nefesi boşa almamalıyız herşeyi doya doya geçirmeliyiz sevdiklerimizle ...
zaman ....
acı gerçek ve hüzün veriyor her saniye her saniye gök yüzüne baktığımda o mezarlığı anımsıyorum ne kadar çok sevdiği yayla ya benziyor adı bile yayla mezarlığı diyorum bi gün her sevdiğim yok olduğunda birer birer acaba nasıl nefes alacağım kaldıramıyacağım diyorum sonra aklıma sevdiklerimden biri geliyor onun için nefes alıyorum bilmiyor belkide belkide hissedemiyor onu ne kadar cok sevdiğimi benim güzel biricik kardeşim annem ...

boğuluyor ama nefes alıyorum o suyun altında nefesinin son haddesiyle yaşamaya çabalayan canlı gibi çırpınıyorum kendi içimde duyan bilen olmadan paylaşmadan ....

kaç kıyamet daha yaşayacağm kaçını daha kaldırabileceğim ....

sorular sorular bitiriyor beni oysakı bitmemem lazım biliyorum
canım annem
canım kardeşım
canım babam